Gisteravond rond een uur of half zeven maakte onze bemanning zich weer op om te gaan vertrekken richting het Kielerkanaal. Voor ons zou het al 2de nacht worden dat we aan het zeilen gingen. Gelukkig kan iedereen het ritme wel makkelijk vinden en dus na het vertrek gingen Marieke en Marisja onder zeil en Philip, Sjoerd en ik hadden de eerste wacht. Het uitvaren bij de haven van Norderney ging soepel en het weer was dit keer ook in ons voordeel. Een uurtje op de motor en we waren op volle zee! Tijd voor het echte avontuur. Als eerste werd de fok getuigd, wat al een enorme vreugde kreet gaf want we liepen al 5,5 knoop. Voor ons houd dat in dat we deze hele nacht zouden kunnen zeilen omdat we sneller gaan de minimaal benodigde 5 knopen. Hierna tuigden we het grootzeil op en je raadt het al we gingen nog harder! We gingen ruim 7 knopen. Wij waren natuurlijk superblij en voelden bijna niks meer van de continu aanhouden regen. Achter het roer staan met zulke wind is helemaal een belevenis, de wind en de golven zorgen ervoor dat je geen minuut rust hebt en tegelijker tijd word je eigen stabiliteit ook nog eens getest omdat de boot steeds schuin gaat. Wat een belevenis en dat dan in 7 uurtjes tijd want om 2 uur werden we afgelost door Marisja en Marieke.
Groetjes Nico
Zij 7 knopen varend, wij rollend in het bed. Om 2 uur kwam Sjoerd ons wekken. Tijd om ons aan te kleden, maar om dat te doen in een doen als de boot in een hoek van 50 graden ligt is best een grote uitdaging. Aan dek kregen we het avontuur waar we op gehoopt hadden. Doordat we in de vaargeul voeren we hebben een hoppezuiger gezien met ontzettend veel lampjes, een boot van de kustwacht, links en rechts zijn we tegelijkertijd ingehaald door grote schepen en zo tal van dingen. Helaas zat het zeilen er voor ons niet meer in. Om Marieke wakker te houden (dat was mijn voornaamste taak van die avond) heb ik haar onderworpen aan een vierde graads kruisverhoor over leuke dingen. Toen we rond 6 uur in Cuxhaven aankwamen was ik een beetje door mijn vragen heen en dan val je wel heel gemakkelijk in slaap. Gelukkig kwamen de hulp troepen ons versterken en nu varen we door het Kielerkanaal.
Groetjes, Marisja
Hoi Sjoerd (en de anderen), leuk dat jullie al lekker opschieten. Wij, UWV collega's, lezen dagelijks met veel plezier jullie blog's en proberen zoveel mogelijk de route te volgen. Ik hoop dat het weer snel wat beter wordt en zie uit naar de rest van jullie belevenissen.
BeantwoordenVerwijderenGroetjes van iedereen hier in Amsterdam, Wim.