Vanochtend waren we op tijd op voor de tocht naar Borkum. Ondertussen was het al weer eb geworden en keek ik tegen een metershoge wand van zeewier, mosselen en ander onderwater gespuis. De trap lag wat verder van de boot door spekgladde lijnen. Ingewijdenen begrijpen het dus al; de wal was onbereikbaar voor dit uiterst soepele lichaam. En wat je met jerrycans diesel en de boordhond wel kunt doen, kun je met ondergetekende niet: optakelen…
Voor vertrek kregen we eerst nog even bezoekje van een andere havenmeester, die van de voorhaven en moest er alsnog afgerekend worden. Met een prettige wind (helaas tegen) voeren we op de motor met tegenstroom uit. In de loop van de ochtend brak de lucht open en konden we genieten van een heerlijk zonnetje. Langs Juist kwamen we op tijd voor de rede van Borkum. Onze navigators kozen een iets snellere doorsteek, zodat we tijdig de wel zeer ruime, ex-marinehaven binnenvoeren. Nu liggen we op het uiterste puntje van het eerste Duitse Waddeneiland. Dit ligt zo dicht bij Groningen dat het bereik van de Nederlandse GSM profiders die van de Duitse overtreffen. Straks maken we met z’n allen nog een wandeling richting Hafenbahnhof van de Inselbahn; een smalspoorsbaan waarover zowel diesel- als stoomtreintjes rijden.
Morgenochtend moet ik helaas onverwachts afstappen. Eerst met de veerboot naar Eemshaven dan met de bus naar Roodeschool, daar met het boemeltje naar Groningen, waar de intercity richting randstad vertrekt…
Bij deze bedank ik de bemanning van de Overstag voor de fijne tijd aan boord en onze blogvolgers voor hun commentaar; ik zal jullie allemaal verschrikkelijk missen…
Sjoerd
Geen opmerkingen:
Een reactie posten