Om weer optimaal van het tij (en dus van de stroming) te kunnen profiteren, ging om 6 uur de wekker. Na een zeer smoothe start ging het voortvarend in westelijke richting. De wind stond oostenlijk, zoals voorspeld. In plaats van 2 knopen wind stond er een heerlijke windkracht 5. Eindelijk! Eenmaal in de buurt van Schiermonnikoog had ik dan eindelijk mijn 2-minutes-of-glory; zeilen met volle zeilen. Kort nadat Philip het grootzeil had gehesen om de sluiproute naar Lauwersoog te nemen, kregen we melding van de controlepost dat de betonning was weggehaald omdat de vaargeul te ondiep geworden was. Vette pech. Dit betekende 1,5 uur omvaren en een voor-de-windse koers en dus dat het grootzeil weer omlaag ging. Het sturen op zee met stroming viel nog niet mee. Zeker niet toen we de vaargeul indraaiden en de wind en stroming ons duidelijk wegzette. Een lesje zeesturen voor mij! Je kunt je voorstellen dat er regelmatig een mooie lading zout water in mijn gezicht sproeide. (Thee met zout smaakt best raar) Eenmaal in zoet water aangekomen ging de zonstand aan! Via de Dokkumer Ee, het Dokkumer Diep en het kanaal na Leeuwarden zijn we in Dronrijp terecht gekomen. Dat was ook weer een avontuurtje op zich. Toen Marieke en Daan binnen zaten te eten kreeg Philip, die buiten stond te wachten voor een brug, een 33 knopen windje met een bak regen over zich heen. Na het eten nam Marieke het over die zich verbeet aan een Fries in zwembroek en waarvan de vrouw aan het stuur zat (die alleen recht voor zicht uitkeek en wij dus niet konden passeren). Nu is het buiten weer aan het spoken. Hierdoor hebben we ons wandelingetje door het gehucht maar uitgesteld. Morgen op weg naar Harlingen!!
Groetjes, Daan
Geen opmerkingen:
Een reactie posten